انسان به ویژه در دو سدۀ پیشین نخواست و نتوانست قانون زمین را رعایت کند. این امر بیش از هر چیز ناشی از ظهور عصر روشنگری و مدرنیته با دستاورد غلبۀ انسان بر طبیعیت به کمک عقل تقلیل گرا بود. نگرۀ تقلیل گرا در کشاورزی تا جایی رسید که انسان، اکوسیستم را از یک ماهیت یک پارچه به مجموعه ای پراکنده از اجزا تقلیل داد که هدف آن، فقط و فقط تأمین نیازهای انسان به ویژه نیازهای کوتاه مدت بود. پیامد این امر بی توجهی به سایر کارکردهای اکوسیستم، غفلت از اثرات منفی فعالیت های انسانی بر سامانه های کشاورزی و طبیعی و زوال منابع طبیعی بوده است. تکنولوژی های کنونی و آینده دامنه واکنش در مقابل اثرات کشاورزی بر محیط زیست را افزایش می دهند . در حال حاضر حفظ محیط زیست و دستیابی به توسعه پایدار از مباحث اصلی و اساسی است که با اجرای طرح های جامع اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی در سر لوحه برنامه ممالک مختلف جهان از جمله ایران قرار گرفته است .
